Uzun süredir yazmıyorum.Nedenini bilmediğim bir şey yazı yazmamı engelliyor ne kadar çok istesemde olmuyor.
Cümlelerim tıkanıyor,beynimdeki onca söz nereye gidiyordu?Zamanla ya ben körleşiyordum yada fikirler...
O kadar çok şey var ki aslında anlatılacak üstünde durulacak bir çok konu...
Bir yerden başlamak gerek ve ben nereden başlayacağımı biliyorum,bir insanın neden birden fazla benzeri olabilir ki sevdiğini sınamak için mi?
yoksa akıl kartıştırmak için mi evet sevdiğim adamın bir ikizi var resmen ona her baktıkça gözümün önüne sevdiğim herif geliyor bana
her Elifçim dediğinde sus demek istiyorum.Korkuyorum gerçekten yıllarca dua edip tanrım onun aşkını içimden alma diye yalvarırken
ya hedef şaşarsa ya ona yönelirsem diye gerçekten korkuyorum.Bakmıyorum o ikize demek isterdim ama bakıyorum hemde
sanki oymuş gibi bakıyorum gerçi sanırım sevdiğim insanla yanyana iken bakamadığım için sanırım onu kullanıyorum
aynı kurbaga gözler aynı tatlılık aynı sıfat ama ruhu o değil biliyorum onun ruhu bam başka kimse sevdiğim adam kadar mükemmel bir
ruha sahip olamaz neyse gelelim sevdiğim adamın şuan ki durumuna yalnız bildiğin yalnız mutsuz,kadınsız aslında her ne kadar onun için
üzülsemde bir yanım nasıl mutlu oluyor anlatamam eveet yaşasın evet o yalnız ve mutlu diye kendimi kandırıyorum ve ona
çok ama çok yakın hissediyorum kendimi,beni takması da ayrı hoşuma gidiyor ne bileyim beni önemsemesi beni delilker gibi mutlu
ediyor o benimMİŞ gibi sahipleniyorum o ben,ben o işte böyle evet onu belki benden çok seven biri vardır ama şimdi çevresinde değil o
biliyorum ve ben onun için canımı vermeye hazırken herkesin yapacağı bir şey olduğunu da düşünmüyorum...
sevmek aşık olmak bir yana dursun.
Hayat çok zor ve karışık örnek vermem gerekirse bir otobüsün içinde nereye gittiğini bilmeden ne yaptığının farkında olmadan
100 km hızla geçiyorken hayatın çevrenden sen sadece bakıyorsun ve müzik dinliyorsun...
