4 Şubat 2017 Cumartesi
0402171843
Yaşanmışlıkları silmek ne kadar zor olabilir bilmezdim daha önceleri şimdi anlayabiliyorum yavaş yavaş idrak edebiliyorum. Kendinden eksilterek tamamladıklarım şimdi birer yabancı olmuş görüyorum. Ne kadar kolay vazgeçilebileceğini yavaş yavaş öğreniyorum. Zor oluyor biraz algılamam ama yine de öğreniyorum. Üstü çizilmiş kelimeler gibiyim: anlamımı yitiriyorum. Koşarken sevdiklerimin peşinden aslında giderek uzaklaşıyorum. Önce insan kendini sevmeliymiş, başkasından önce kendini düşünmeliymiş bunu biraz geç anladım. Son aylarda kendimi koca bi kaosun içinde çırpınırken buluyorum. Kaos içinde kaos. Dayanamıyorum. Boğazımdaki düğümler artıyor nefes alamıyorum. Biliyorum her gecenin bir sabahı olduğunu yine de kalp kırıklarıma söz geçiremiyorum. Uudunu kaybetme dedikçe umutsuzlaşıyorum. Ve her yeni günde yeni bir şey öğreniyorum..
1 Şubat 2017 Çarşamba
En çok şimdi özlüyorum seni, en çok şimdi arıyorum. En çok şimdi fark ediyorum yoklugunu... Cok yoruldum.baba, egolardan, bencilliklerden cok yoruldum. Gelsem yanina sarilsam keske, cok ozledim be baba. Toprak kokunu bile ozledim. Herkes cikarini dusunurken sen bana cikarsiz sevmeyi ogretmistin keske cikari olan insanlara karsi hayatta durmayi da ogretseydin. Baba tukendim, tukeniyorum. Bunu kimse fark etmiyor. Arkasini donen herkes bi parcami koparip atiyor. Baba insanlar neden senin gibi cikarsiz sevemiyo? Neden hep guzellik kazansin istemiyo... cok yoruldum babacim inan cok yoruldum. Gelsem doya doya aglasam yanina...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)