(Selam diyerek bir bloga başlanır mı bilmiyorum ama başlayacağım işte)
Selam uzun bir süredir yazı yazmak istiyordum anca yeni müsait olabildim.Hergün evde canım sıkılıyo artık aynı şeyleri yapmaktan sıkıldım sabah aynı öğle aynı hele akşamları hep bi umitle taksime gidip onu görme isteğim beni bitiriyo her defasında işte o gun bugun evet görüceksin diye kendimi kandırıyorum hep son ana kadar evet şu köşeden şu kitapçıdan şu cafeden çıkıcak diye avutmalar her an onu görücekmişcesine üstünü başını toplama hep tetikte olma ve utangaçlık tünel beni utangaç görmemişti hiç ama artık tünelde bile kırmızı geziyorum her an bir yerden çıkıp gelicekmişcesine abim bile artık kızmıyo nedeni açık giyinmeyen elif ''o görür maazallah'' korkusuyla yakası bağrı kapalı şeyler giymek gibi ama hep aynı sonucu almaktan bıktım neden yok neden sanırım ajandasına benim istiklale çıkıcağım zamanları not ediyo o günleri kendine yasaklıyo artık bunu ciddi ciddi düşünmeye başladım veya bi köstebek var heemn arıyo benim istiklale çıkacagımı haber veriyo ve o oturuyo oturduğu yerde off sıkıldım ama bugun ece sükanı gördüm taksimde onun ne işi var orada gitsin o nişantaşına filan bıraksın onun yerine x kişiler geçsin deliriyorum artık istanbul kitapçısının önünde 5 dakika duruyorum sırf zamanında oralarda oldu diye evcet kabul ediyorum ben hastalıklıyım evet bir gün delirirsem o x kişi yüzünden!
alınan son bir habere göre sevgili basçı g kişi tünellerdeymiş bugun peki ben neden hiç denk gelmem kızdım bak!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder