O,Yasemin Arslan onu ilk kez kırık dökük bir binanın önünde görmüştüm elinde kola ve sigara kutusu vardı.Merhaba dememe kalmadan kocaman sarılmıştı bana,o zamanlar utangaçtım hele gece varken çevremde yüzümü kaldırıp bakamazdım;yanlarında o derece utanırdım.Her neyse Yasemin o zaman gönlümü fethetmişti.Çok samimiydi çok sempatikti.(Gerçi hâlâ öyle ya)Sonra zaman geçti Bana değişim kavramını sevdirdi .Değişimin iyi birşey olduğunu onun sayesinde öğrendim ben.Belki o olmasaydı hâlâ değişimin kötü bir şey olacağını düşünecektim kim bilir..?Artık onu böyle daha çok seviyorum.Nedenini aslında bilmiyorum.Onun çok değişik bir büyüsü var bence.Onu görünce içimdeki kelebekler kozasından çıkıp uçuyor gökyüzüne doğru.Onun birde yazdığı bir blog var ki beni benden alıp götürüyor.Yani o yazıları kitap haline getirip baş ucu kitabı yapabilirim.Sayfaları her çevirdiğinde böyle arkada müzik çalacak şekilde dizayn edip bastırabilirim.İyi ki varsın Yasemin Arslan iyi ki seni tanıyorum.Sen bende çok özel bir yere sahipsin.Kısacası canımsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder