Yaklaşık 22 saat sonra yeni bir yıla giricez.
Acı dolu bir yılı arkamda bırakma umuduyla giricem yeni yıla...
her zaman denilen şu tertemiz sayfadan bahsetmiyorum benim temiz sayfalarım 18 Mart günü bitmeye başladı ve 21 Martta son kalan temiz sayfamdan uçurtma yapıp babamla sonsuzluğa doğru uğurladım...
İlk başta: bizi -BENİ- yetim gibi bırakıp gittiği için kızdım ona! ''Neden şimdi baba'' diye ağladım.
İlk günler kabullenemedim (gerçi hala kabullenmiş değilim ya) böyle bir şey olamazdı sen daha benim mezuniyetimi görücektin hatta ilk maaşımla alacağım pastadan koca bir dilim yiyecektin öyle konuşmuştuk hani!
Sonra evlenicektim, belki çocuğum olucaktı ve onu ilk sen alıcaktın kucağına o kocaman sevginden aşılıyacaktın ona. şefkatin en büyüğünü ona sen vericektin!
Olmadı, nefesin yetmedi bunları yapmaya...
Zaman geçti baba, sonra ben senin gökten beni izlediğini hissettim hatta bazen yanı başımda durduğunu...
Kendimi inandırdım görmeden de insanın ÇOK sevebileceğine.
dokunmadan, öpmeden, sarılmadan, konuşmadan da sevilebileceğini sen gittikten sonra daha iyi anladım.
Sen gittikten sonra elimde bi kaç gömlekten başka bir şeyim kalmadı. Sen kokan üç beş gömlek sadece...
He birde resim çerçevelerim var içinde kocaman gülücüklerin var.
Kızma ama bazen onlarla konuşuyorum ben.
Sonra anılar var; o gülüşlerimiz, üzüntülerimiz, sıkıntılarımız hepsi mıh gibi aklımda...
2012 bizim yılımız değildi be baba.
Bundan sonra gelecek hiç bir yıl senle geçen yılların yerini tutmayacak biliyorsun.
Şimdi 2012 yılının son saatleri ve benim arkasından el sallayacak gücüm bile yok.
Benden seni aldı 2012.
İnsanlığın kıyameti 2012'de kopmadı belki ama benim kıyametim 2012'de koptu.
Seni hiç unutmayacağım 2012.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder