Bazen insanlar şaşırıyor dedemden baba diye bahsetmeme.
Ben gözlerimi dünyaya açar açmaz onu gördüm.
Herkese iki babam var dedim.
Kocaman bi aileye sahip olduğumuz halde beni en çok seven en çok korumaya alan oydu.
Derdimi gözlerimden okuyabiliyordu.
Bana sımsıkı sarılıyordu.
Ve ben onu kaybettim.
Yirmi yılda öyle güzel şeyler öğretti ki bana.
Şefkat desen en büyük şefkati verdi.
Özlüyorum.
Zor oluyo böyle yaşamak.
Her gece rüyamda o var her gece beni öpüp kokluyo.
Ben onsuz yaşayamıyorum.
Günlerin hiç bir tadı yok.
Anlamı da...
O benim ilk başta arkamda duran koca bir dağdı.
Sonra benim koruyucumdu.
Arkadaşım,dostum,kardeşim,sırdaşım,dertdaşım o benim her şeyimdi.
Şimdi ona ha dede demişim ha baba. Ne önemi var ki?
O benim her şeyimdi....